Zodra de laatste woorden zijn gesproken
en de tijd ons niet langer verbindt.
Als de herinneringen zijn uitgedoofd
omdat de prikkel van het brein het welletjes vindt.
Dan blijf ik alleen achter
met herinneringen die eens van ons samen waren.
Een traan maakt zich meester van mij
als ik besef dat dit leven te snel voorbij zal gaan.
Ik kijk naar hoe je daar staat
terwijl mijn gedachten denken “wat fijn dat jij er nog bent.”
Ik denk aan je
als straks de stilte valt.